Henryk Niebudek

---

Życiorys

Henryk Niebudek, utalentowany aktor, swoją edukację zakończył w 1979 roku, kiedy to ukończył Studium Aktorskie przy Teatrze Polskim we Wrocławiu. Po zdobyciu wykształcenia w tym renomowanym miejscu, rozpoczął swoją karierę sceniczną, występując na uznawanych scenach teatralnych. Pracował w Teatrze Dramatycznym im. Jana Kochanowskiego w Opolu w latach 1979–1981. Następnie związał się z Teatrem Polskim we Wrocławiu, gdzie pracował przez pełne 24 lata, aż do 2005 roku.

Od 1 września 2005 roku Henryk Niebudek jest częścią zespołu Teatru Dramatycznego im. Gustawa Holoubka w Warszawie, kontynuując w ten sposób swoją pasję oraz wkład w polski teatr.

Role teatralne

Henryk Niebudek to artysta, którego kariera teatralna obfituje w szereg znaczących ról na polskich scenach. Odgrywał kluczowe postacie w wielu znanych produkcjach, począwszy od Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu, gdzie swoje pierwsze kroki stawiał w latach 80-tych. W tej instytucji, w 1980 roku, zadebiutował w roli Filcha w „Operze za trzy grosze”, a także wystąpił jako Curio w „Wieczorze Trzech Króli”. W kolejnym roku, jego talent został doceniony w postaci roli Horacego w „Po Hamlecie”.

Jego kolejny etap twórczości rozgrywał się w Teatrze Polskim we Wrocławiu. W 1981 roku wcielił się w postać Żyda w „Weselu”. W latach następnych ogromna różnorodność ról, które zagrał, podkreśla jego wszechstronność jako aktora. Wśród najbardziej zapamiętanych wystąpień znalazły się: Filemon w „Peryklesie” (1983), Jerzy, Minister i Ambasador w „Historii” (1985), a także Hermafrodyt w „Na czworakach” (1985).

Niebudek zyskał popularność także dzięki swoim rolom w „Czekając na Godota”, gdzie zagrał Lucky’ego w 1988 roku, oraz Dymitra Nikiticza Kosycha w „Iwanowie” w 1989 roku. W późniejszych latach jego kariera rozwijała się dalej, z wystąpieniami w „Zaproszeniu na egzekucję” – Monsieur Pierre (1990), i jako Maks w „Pułapce” (1992).

Pojawia się również w „Płatonowie” (1993) jako Szczerbuk oraz Clov w „Końcówce” (1994). Swoje umiejętności rozwijał i nadawał nowy wymiar postaciom, tak jak Gottfryd Friedeborn w „Kasi z Heilbronnu” (1994) czy Mr Astley w „Graczu” (1995). Późniejsze lata przyniosły mu radość z grania w „Doktorze Faustusie”, gdzie zagrał Serenusa Zeitbloma (1999) oraz w „Wiśniowym sadzie”, jako Siemion Jepichodow (2001).

Ostatnie dekady kariera Niebudka obfitowała w różnorodne i ciekawe projekty. Jego rolę w „Wesele” (2002) jako Ksiądz oraz Łukę w „Azylu” (2003) można wspomnieć obok innych jego silnych wystąpień, takich jak Wilhelm Foldal w „John Gabriel Borkmann” (2005) i Hartwig Wangel w „Kobieta z morza” (2005).

Henryk Niebudek jest niewątpliwie jednym z tych artystów, którzy pozostawiają trwały ślad w polskim teatrze, a jego bogaty dorobek zdaje się nie mieć końca.

Filmografia

Filmografia Henryka Niebudka obejmuje wiele znaczących ról, które zapisały się w historii polskiej telewizji i kina. Poniżej przedstawiamy szczegółowy wykaz jego występów w różnych produkcjach filmowych i telewizyjnych.

• 1985: Przyłbice i kaptury – sługa w łaźni „Pod Cynową Miednicą” (odc. 5 W gnieździe wroga),
• 1986: Na kłopoty… Bednarski – kolejarz Górka (odc. 7 Nasz człowiek),
• 1988: Głód serca – lekarz pogotowia,
• 1988: Dotknięci – SB-ek na uniwersytecie,
• 1989: 300 mil do nieba – milicjant,
• 1990: Pogrzeb kartofla – kapitan,
• 1990: Seszele – maszynista,
• 1993: Magneto – Marusik,
• 1993: Jańcio Wodnik – chłop,
• 1993: Obcy musi fruwać – Henio,
• 1994: Cudowne miejsce – Trzymka,
• 1995: Szabla od komendanta – Anioł,
• 1997: Boża podszewka – Leon, mąż Elżutki (odc. 3, 9),
• 1998–1999: Życie jak poker – Stefan Balcer,
• 2000: Nie ma zmiłuj – Marek, kierownik sklepu „Rema 1000”,
• 2000–2008: Świat według Kiepskich – lekarz (odc. 90 Ferdosik), ksiądz (odc. 112 Marian Małpa Pl, odc. 200 Bo dziś Andrzeja), kapitan Ciocia (odc. 158 G8), Tadeusz (odc. 269 Szczupak), Andrzej (odc. 288 Buty z Kalkuty),
• 2000: Twarze i maski – Retmaniak (odc. 4, 5, 8),
• 2001: Kameleon – „Gajowy”, szef knajpy w Wielbarku,
• 2001: Kameleon (serial telewizyjny 2001) – „Gajowy”, szef knajpy w Wielbarku,
• 2002–2003: Gorący temat – ksiądz Marek,
• 2002: Na dobre i na złe – Kowalski, ojciec Eweliny (odc. 108 Cena zdrowia),
• 2003: Pornografia – Hans, żołnierz niemiecki,
• 2004: Fala zbrodni – Wojtek Bogdański (odc. 19 Śmierć z importu),
• 2004–2008: Pierwsza miłość – Maurycy, kierownik kancelarii cmentarnej,
• 2005: Pensjonat pod Różą – Henryk Barcz, ojciec Magdy (odc. 66, 67),
• 2006: Fundacja – bankowiec Mirosław Kurski,
• 2006: Oficerowie – Ginko, profesor Akademii Muzycznej (odc. 1 Stinger, odc. 4 Nocny gość, odc. 5 Wkręt, odc. 11 Paszport),
• 2007: Kryminalni – Stanisław Pesta, ojciec Darka (odc. 68 Uczta bogów),
• 2007: Hela w opałach – lekarz (odc. 37),
• 2008: Mała Moskwa – ksiądz,
• 2008: Przeznaczenie – Grzegorz Smolicz, ojciec Julity (odc. 1 Śledztwo),
• 2008–2009: Czas honoru – stolarz Maciejewski, gospodarz Janka (odc. 14 Krzyż Walecznych),
• 2008: Pitbull – psychoterapeuta (odc. 25),
• 2008: Teraz albo nigdy! – administrator (odc. 3),
• 2009: Siostry – pan Janek, pracownik salonu gier (odc. 6),
• 2010: Ojciec Mateusz – Kazio Michoń, wielbiciel Ewy Pol (odc. 31 SPA),
• 2010: Wenecja – służący Seweryn,
• 2010: Ratownicy – Ignacy Marusarz, pilot śmigłowca GPR,
• 2011: Układ warszawski – sąsiad (odc. 5),
• 2012: Ranczo VI – profesor śpiewu z Lublina,
• 2013: Głęboka woda – pan Henio (sezon II, odc. 2),
• 2014: Komisarz Alex – Nogaś (odc. 63),
• 2014: Sama słodycz – kioskarz Leon,
• 2014: Prawo Agaty – Lepianka, księgowy fundacji „Jasność” (odc. 72).

Henryk Niebudek w ciągu swojej kariery zdołał stworzyć różnorodne kreacje, od drugoplanowych do głównych ról, co świadczy o jego wszechstronności jako aktora. Jego obecność w polskiej kulturze filmowej jest niezwykle istotna.

Odznaczenia i nagrody

Henryk Niebudek, znany aktor, otrzymał liczne odznaczenia i nagrody za swoje wyjątkowe osiągnięcia artystyczne. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:

• Złoty Krzyż Zasługi w 2002 roku,
• Nagroda na XXXV Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (KST) w Kaliszu za rolę Szczerbuka w spektaklu Płatonow Antona Czechowa w Teatrze Polskim we Wrocławiu w 1995 roku,
• Nagroda wojewody wrocławskiego z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru za całokształt twórczości w 1997 roku,
• I nagroda aktorska na XXXIX KST w Kaliszu za rolę Yvana w spektaklu Sztuka Yasminy Rezy w Teatrze Polskim we Wrocławiu w 1999 roku,
• Nagroda ZASP im. Jacka Woszczerowicza na XLI KST za najlepszą rolę drugoplanową – Jepichodowa w spektaklu Wiśniowy sad Antona Czechowa w Teatrze Polskim we Wrocławiu w 2001 roku.

---

Oceń: Henryk Niebudek

---